മുറിവുണക്കി

മുറിവുണക്കി 

നിന്റെ വേദനകൾ
തീർന്നു പോകുമ്പോൾ,
കൺ മുന്നിലെ വെറും കാട്ടു ചെടികളായി മാറുന്നു,
മുറിവുണക്കിയ
തൊട്ടാവാടിക്കും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പച്ചയ്ക്കുമൊപ്പം
ഞാനും

  നനവ്


നാളുകളെത്ര കഴിഞ്ഞിട്ടും
തുള്ളികളായുറ്റി വീഴുന്നു
എന്റെയിഴകളിലൂടെ
നിന്റെയോർമകളുടെ നനവ്


ജ്വലനം 

തകർന്ന് പോയിട്ടും നിന്റെയോർമ്മയിൽ
ഒരു നിമിഷം കൂടി ജ്വലിച്ചു പോകുന്നു
ഞാൻ
മരിച്ചതിനു ശേഷവും പുറത്തു വരാൻ ശ്രമിക്കുന്ന,
ഉള്ളിലെവിടെയോ കുരുങ്ങിയ നിശ്വാസം പോലെ..


ചലനം

പതുക്കെയെങ്കിലും
നടന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നെങ്കിൽ
ഏതേലുമൊരു ( ഹൃദയത്തിൻ) ചുവരിലെത്തിയേനേ
കാത്തിരുന്ന് തുരുമ്പിച്ച്‌
നടക്കാൻ പറ്റാതായിപ്പോയല്ലോ പ്രണയമേ..



രുചി

 
കരഞ്ഞു
കരഞ്ഞ്‌
വിശപ്പു കെട്ടു പോയൊരു
വിരഹം
പഴയ
പ്രണയകാലത്തെ
രുചികളെ
ഓർത്തെടുക്കുന്നു.  



 ബാക്കി 

പെരുമഴയത്ത്‌
ഒലിച്ചു വന്നതിൽപ്പെട്ടതാകണം
വിരഹം പെയ്തു തീർന്നിട്ടും
തിരിച്ചിറക്കി വിടാനാകാതെ
മനസ്സിനുള്ളിൽ സൂക്ഷിച്ച്‌
നീ ചത്തു പോവുകയേയുള്ളൂ 


വാക്കറ്റം :

ആഴം കൂടുന്തോറും
നിശബ്ദമാകുന്ന
ഉൾക്കടൽ പോലെ
ഓർമ്മകൾ..
നേരമെത്ര കഴിഞ്ഞിട്ടും
മായാതെ കിടക്കുന്ന ജലരേഖകളിൽ
നീയിറങ്ങിപ്പോയ വഴി