വിഷാദം

#വിഷാദം
ഒരു തുള്ളിയിൽ
കടലാസ് പോലെ കുതിരുന്നു
പേമാരി പുറത്ത് കാത്തു നിൽക്കുന്നു

 പൂർണത

എത്രകാലം ആ വാക്ക് തണുത്തു വിറച്ചിട്ടാകും
തണുപ്പ് എന്നു കേൾക്കുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ കുളിരുന്നത്,
എത്രകാലം ഒറ്റയ്ക്കിരുന്നിട്ടുണ്ടാകും ഏകാന്തത എന്ന വാക്ക്
അതിനെ വായിച്ചു തീരുമ്പോഴേക്കും
നമ്മളെ ഒറ്റയാക്കി നിർത്താൻ
നനഞ്ഞു കുതിർന്നു പോയാലല്ലാതെ
മഴ എന്നോർക്കു മ്പോഴേക്കും
നമ്മളിങ്ങനെ നനഞൊലിക്കുകയില്ലാല്ലോ
അങ്ങനങ്ങനെ
ഒന്നോർത്തു നോക്കണം
ധാരാളിത്തത്താൽ എടുത്തുപയോഗിക്കുന്ന ഓരോ വാക്കും
അനുഭവങ്ങളുടെ
തീ ചൂളയിൽ
എത്ര കാലം ധ്യാനിച്ചിരുന്നിട്ടാണ്
അതിന്റെ പൂർണതയിൽ എത്തിയതെന്ന്


ഓർമ്മ 
പൂർത്തിയാക്കാൻ കഴിയാതെ പോയ എഴുത്തിനെ
മാഞ്ഞ് പോകാത്ത മഴവില്ലിനൊപ്പം ഓർക്കുന്നു
കുട ചൂടാതെ മഴയ്ക്കൊപ്പം വഴി നടക്കുന്നു. 


വഴികൾ

 
അടുത്ത വളവിൽ,
ഇറക്കത്തിൽ, ഇടവഴി തുടക്കത്തിൽ
നഷ്ടപ്പെട്ടു പോകുമെന്നോർത്ത്
നീ മുറുകെ പിടിച്ചു
നാം നടന്നു തീർത്ത വഴികൾ..
വീടെത്തി തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ
കാണുന്നില്ലല്ലോ നിന്നെ..  

വാക്കറ്റം :

നനവ് ബാക്കിയില്ല,
മരത്തിലും മണലിലും.
പെയ്ത് പോയതിനു
പുതച്ച തണുപ്പ് സാക്ഷി !